Wie of wat brengt jou thuis?
Waar ben je nu terwijl je dit bericht leest? En stel jezelf vanuit die positie eens de vraag "wanneer ben ik echt thuis".
Is het voor jou een plek op aarde, huisje boompje beestje, een bepaalde periode in je leven, een groep mensen, iemand speciaal of is het een gevoel. Wanneer voel jij je thuis en wat is daarvoor nodig?
Ik stelde mij ‘zomaar’ die zelfde vragen terwijl ik op mijn mountainbike door Den Treek jakkerde. Ik fietste in een heerlijke flow de ideale lijn van mijn voorgangers. De onvoorspelbare bochten en statische bomen vroegen mijn totale focus, fietsbeheersing en contact met mijn lichaam. Alle elementen werkte prachtig samen, ik voelde mij vrij en onafhankelijk totdat ik onverwachts werd staande gehouden door een zanderig klimmetje die mij dwong om af te stappen. Vervelend maar overkomelijk zolang niemand anders daarvan getuige zou zijn. En daar ging ik dan, ondanks dat ik op beide benen stond, alsnog onderuit, toen ik mijn ingekeerde blik oprichtte en in de ogen keek van zo’n jonge ‘god’, die geen moeite deed om zijn triomfantelijke glimlach te onderdrukken.
Daar was hij weer, die intimiderende omgeving die ik voor het eerst heb ervaren op de middelbare school. Een periode in mijn leven waar de werkelijkheid niet overeen kwam met mijn binnenwereld. Ik voelde mij toen nergens thuis. En in een reflex op de glimlach van mijn boodschapper, wilde ik ook nu weer zo snel mogelijk terug naar mijn vertrouwde thuis. Het was mijn getrainde adem die mij het doel van die ochtend spiegelde, de gehele track te fietsen met een neusademhaling. Mijn tempo aangepast op basis van de hoeveelheid zuurstof waarmee ik mijn cellen kan voeden en het kooldioxine gehalte die mijn adem regelt. In no time was ik weer aangesloten bij mijn adem om weer terug thuis te komen in mijzelf
In de herfst van 1968 bracht adem mij voor het eerste thuis in mijzelf na een traumatische “aardlanding”. Heel geleidelijk verschoof de aandacht voor mijn adem naar de weerbarstige wereld om mij heen. Ik probeerde mij thuis te voelen buiten mijzelf totdat adem aanklopte tijdens een holotropic breathing in 2005. Het duurde uiteindelijk tot het wildemanfestival van 2018 waarin ik wakker geschreeuwd werd door mijn adem. Nu brengt adem mij te allen tijden thuis in mijzelf, hoezeer die buitenwereld ook trekt. We zijn beste vrienden tot de dood ons scheidt.
Wanneer ben jij echt thuis? Wat brengt jou thuis? Ik nodig je hierbij uit om je antwoorden te delen in het commentaar zodat we van elkaar kunnen leren.
Ben jij nieuwsgierig geworden naar de werking van adem maar voel jij je nog ongemakkelijk om
het contact te herstellen met je eigen adem, dan kun je ook laagdrempelig beginnen met het boek
“Het nieuwe Ademen” van James Nestor. Hij schrijft heel beeldend over de hereniging met zijn adem. Het was voor hem de directe aanleiding om als wetenschapsjournalist 10 jaar van zijn leven te wijden aan het onderzoeken van adem.
Hartelijke groet Dirk en Adem.